Περί Ελιάς ο λόγος... προσοχή στο δάκο...

Ο Δάκος θεωρείται ο σημαντικότερος εχθρός της ελιάς στη χώρα μας, καθώς και σε όλες τις παραμεσόγειες χώρες. Προσβάλει μόνο τον καρπό και είναι γνωστός από την αρχαιότητα. Το έντομο αυτό συμπληρώνει περίπου 4-5 γενεές το χρόνο και στην Κρήτη γύρω στις 7 .

Mε την άνοδο της θερμοκρασίας (τέλος Απριλίου με αρχές Μαΐου), δραστηριοποιείται η 1η γενεά του εντόμου, και παρατηρείται μια σταδιακή εκκόλαψη των ακμαίων του δάκου. Τα ακμαία αυτά, τρεφόμενα από μελιτώδη εκκρίματα των δένδρων, διατηρούνται στη ζωή για αρκετό χρονικό διάστημα (μέχρι 2 μήνες) και είναι δυνατόν, αν βρουν κατάλληλες συνθήκες, να εναποθέσουν τα πρώτα τους ωά.

Την άνοιξη (αρχές έως μέσα Ιουλίου) εμφανίζεται η 2η γενεά του δάκου. Τα θηλυκά ωοτοκούν σε νέους πράσινους καρπούς. Το θηλυκό γεννά περίπου 12 ωά την ημέρα και είναι δυνατό να γεννήσει μέχρι 250 ωά. Αναφέρεται ότι εναποθέτουν ένα ωό ανά ελιά αλλά έχουν παρατηρηθούν ελιές με περισσότερες από μια ωοτοκίες και πολλά άγονα νύγματα. Αν ο καρπός δεν είναι επιδεκτικός, τότε η εξέλιξη του εντόμου ανακόπτεται. Η εκκολαπτόμενη προνύμφη δημιουργεί στοά στον καρπό. Οι εκκολαπτόμενες προνύμφες τρέφονται από την ανώριμη σάρκα, ανοίγοντας ακανόνιστες, επιμήκεις στοές σε βάθος. Όταν η προνύμφη ολοκληρώσει την ανάπτυξή της, μετακινείται προς την επιφάνεια του καρπού, όπου διευρύνει τη στοά και προετοιμάζει την έξοδό της ως τέλειο ανοίγοντας χαρακτηριστική οπή, την οπή εξόδου (τρώγει τη σάρκα εσωτερικά αφήνοντας άθικτη την εφυμενίδα = «ψαρολεπίδα»). Στη συνέχεια νυμφώνεται και μετά από λίγες ημέρες σπάζει την «ψαρολεπίδα» και εξέρχεται ως τέλειο από την οπή εξόδου. Στο νύγμα του δάκου αναπτύσσονται παθογόνοι οργανισμοί (Macrοphoma dalmatica) που προκαλούν σήψη και πτώση του καρπού. Λόγω των υψηλών θερμοκρασιών (>33^oC) Ττου καλοκαιριού, η δραστηριότητα του εντόμου είναι μειωμένη, η εναπόθεση ωών των θηλυκών διακόπτεται και παρατηρούνται σχετικά χαμηλά ποσοστά προσβολής.

η συνέχεια εδώ