Σπανουδάκης: Ο Χριστός είναι που τους ενοχλεί – Αυτόν πολεμάνε

Ο δημιουργός των ονειρικών ενορχηστρώσεων στα έργα «Αλέξανδρος», «Μαρμαρωμένος Βασιλιάς»,
«Χαίρε Θάλασσα μου-Καλή Παναγιά!», «Υπερμάχω», «Ω γλυκύ μου Έαρ», «Για την Σμύρνη», σε μια διαφορετική συνέντευξη, μιλά στο «Παρόν» για τον πόλεμο που δέχεται η Ορθοδοξία και ο Ελληνισμός από τη νέα τάξη πραγμάτων και την παγκοσμιοποίηση αλλά και για την απελπισία που μαστίζει τους νεοέλληνες λόγω έλλειψης πίστης.

Στις 21 Νοεμβρίου η Εκκλησία μας εορτάζει τα Εισόδια της Θεοτόκου και ο Σταμάτης Σπανουδάκης μας μιλά με αφορμή τη μεγάλη Θεομητορική εορτή, για την τεράστια αγάπη που τρέφει για την Παναγία, τη μανά όλων μας και μεσίτρια μεταξύ του κόσμου και του Θεού, η οποία σκεπάζει με την αγκαλιά της τη χώρα μας από κάθε κακό.

Αναφέρεται στον πόλεμο που δέχεται η Εκκλησία για την περιουσία της, για το μάθημα των Θρησκευτικών, για τις δοκιμασίες που δέχεται ο σύγχρονος άνθρωπος, που ουσιαστικά είναι επισκέψεις Θεού.

Ακόμη υπογραμμίζει τη σπουδαία συνεισφορά της χώρας μας προς την οικουμένη με την εξαγωγή σύγχρονων Αγίων, όπως ο Άγιος Παΐσιος, ο οποίος ανέφερε σ’ όσους τον επισκεπτόταν στο καλυβάκι του στο Άγιος Όρος ότι «η αγάπη και η ταπείνωση είναι η συχνότητα στην οποία εργάζεται ο Θεός».

Μάλιστα, στο πλαίσιο μιας από καρδιάς εξομολόγησης, μας αποκαλύπτει και κάτι πολύ προσωπικό.

Για την περιπέτειά του με τα ναρκωτικά στα νεανικά του χρόνια, που έγινε η αφορμή για να γνωρίσει τον Χριστό και να λυτρωθεί.

// Τα κομμάτια του άλμπουμ σας που φέρει τον τίτλο «Χαίρε, θάλασσά μου», είναι αφιερωμένα στις δύο μεγάλες αγάπες της ζωής σας: Την Ελλάδα και την Παναγία. Γιατί στην Παναγιά; Τι είναι για εσάς η Πλατυτέρα των Ουρανών, η Θεοτόκος, η Δέσποινά μας;

Είναι η μητέρα του Χριστού.

Και η πατρίδα, είναι ο πατέρας μας.

// Η ορθοδοξία και ειδικότερα η Εκκλησία μας βάλλεται για την περιουσία της. Είναι βάσιμη αυτή η εμμονή της Πολιτείας; Η Εκκλησία ωστόσο δεν βοηθάει στη σίτιση τόσων ατόμων, στη διακονία των ασθενών;

Δεν πάει να βάλλεται.

Το δοκίμασαν με λύσσα δικτατορικά καθεστώτα παντού.

Και τι έγινε;

Φύτρωσαν άγιοι και φούντωσε η πίστη σε όλο τον λαό.

Τον ίδιο λαό, στο όνομα του οποίου υποτίθεται ότι κυβέρνησαν.

Δείτε γύρω σας τι γίνεται.

Οι εκκλησιές είναι γεμάτες, οι επισκέψεις στα μοναστήρια είναι τόπος αγαλλίασης της ψυχής από τον οικονομικό πόλεμο.

// Γιατί θέλουν να βγάλουν το μάθημα των Θρησκευτικών από τα σχολεία μας; Ποιον σκοπό εξυπηρετούν; Ποιο είναι το σχέδιο της παγκοσμιοποίησης;

Ο Χριστός είναι που τους ενοχλεί.

Αυτόν πολεμάνε.

// Μα πολεμιέται ο Θεός; Ο δημιουργός μας;

Εμωράνθησαν δυστυχώς οι κυβερνήτες και οι εξουσίες.

Δεν θα τους περάσει.

Αυτοί θα περάσουν και θα ξεχαστούν.

Οι άνθρωποι σχεδιάζουν και προγραμματίζουν, αλλά ο Θεός αποφασίζει.

Για το καλό μας πάντα.

// Γιατί τόσοι πόλεμοι και μάλιστα θρησκευτικοί; Γιατί τόσα νεύρα, κακίες, κουτσομπολιά, κ.λπ., για τους γύρω μας;

Το ίδιο ακριβώς γίνεται σε κρατική και θρησκευτική κλίμακα.

Λίγοι αγαπούν και συγχωρούν.

Δυστυχώς.

// Πιστεύετε ότι ζούμε μέρες Αποκάλυψης;

Βέβαια. Αλλά για τη μέρα και την ώρα μόνο ο Θεός ξέρει.

Τα σημάδια όμως, που μας είπε να κοιτάμε, είναι πολλά.

Βέβαια η Αποκάλυψη για μένα είναι χαρά και όχι λύπη.

Γιατί το τέλος θα είναι ο ερχομός του Χριστού και ο τελικός προορισμός μας.

Να ζήσουμε, αυτό για το οποίο γεννηθήκαμε.

// Πώς θα πορευτούμε από εδώ και στο εξής σ’ αυτήν την οικονομική εξόντωση που επιβάλλει ο ευρωπαϊκός Βορράς στον ευρωπαϊκό Νότο;

Αν δεν μετανοήσουμε και δεν ταπεινωθούμε μπροστά στον Χριστό, την έχουμε βάψει.

Και ως χώρα και ως άνθρωποι.

Άλλη λύση δεν υπάρχει.

Υπάρχει γύρω μας πολύ κατάκριση και δεν υπάρχουν καλοί λογισμοί.

Όμως μέσα από τις δοκιμασίες, την υπομονή, τελικά επεμβαίνει η Θεία Χάρις, η φώτιση και η διάκριση.

// Η οικογένεια είναι θεμέλιος λίθος;

Είναι, αν είναι ενωμένη εν Χριστώ.

Αλλιώς καλύτερα μακριά.

Ο Χριστός μας έδωσε κι εκεί το παράδειγμα.

Οι μαθητές Του, που τον ακολούθησαν παντού, δεν είχαν οικογένειες;

Άφησαν τα πάντα για Εκείνον.

Σε μια στιγμή.

// Ποιο είναι το νόημα της ζωής;

Ο θάνατος και η βέβαιη ανάσταση.

// Πώς ξεκίνησε η επαφή σας με την Ορθοδοξία; Τι σας οδήγησε κοντά στον Χριστό;

Ήταν το 1975, όταν σπούδαζα μουσική στο Wurzburg της Γερμανίας.

Εκεί «γνώρισα» τον Χριστό, με έναν μοναδικό, προσωπικό, υπερβατικό και, δυστυχώς ή ευτυχώς (η ελεύθερη βούληση βλέπετε), μη επικοινωνήσιμο τρόπο.

Σε μια στιγμή η ζωή μου άλλαξε στην προ και τη μετά Χριστόν.

Εκεί αποφάσισα, με τη σύζυγό μου Ντόρη και τον εκεί ιερέα Π. Ρογκάκο, έπειτα από πολύ προσευχή, να γυρίσω στην Ελλάδα.

Από τότε είμαι εδώ και προσπαθώ, με τη ζωή, τη μουσική, με όσα λέω αλλά και τούς στίχους μου, να μιλάω για τον Αγαπημένο.

Πολύς ο πόλεμος από τότε και ανελλιπώς μέχρι σήμερα, αλλά πολύ περισσότερη η χαρά.

// Τι σημαίνει για εσάς ο λόγος του Θεανθρώπου, όπως τον διαβάζουμε μέσα από την Καινή Διαθήκη;

Είναι η μόνη αλήθεια, ο οδηγός ζωής και η καθημερινή μου πραγματικότητα.

Λένε ότι όποτε, έστω και απλά, ανοίγεις τη Βίβλο, μαζεύονται οι Άγγελοι για να ακούσουν τον λόγο του Θεού.

Τι αχρησιμοποίητη ευλογία έχουμε καθημερινά δίπλα μας!

Πόσα θαύματα θα βλέπαμε αν πιστεύαμε αληθινά και αφηνόμασταν, σαν μικρά παιδιά, στο θέλημά του.

Άχ, αυτή η λογική, που σκοτώνει το όνειρο, το θαύμα, τελικά.

// Τι σας συγκλονίζει από τη ζωή Του; Οι παραβολές του, ο λόγος Του περί αγάπης, ταπείνωσης, συγχώρεσης, τα Πάθη Του, η Σταύρωσή Του, η Ανάστασή Του;

Αγάπα τον πλησίον σου ως εαυτόν.

Προϋπόθεση δηλαδή είναι να αγαπήσεις και να γνωρίσεις τον εαυτό σου.

Και ο μόνος τρόπος είναι η ταπείνωση.

Το χώμα γεννάει λουλούδια, η μοναξιά και η ησυχία γεννάνε αλήθεια, η ταπείνωση σε φέρνει κοντά Του.

// Έχετε νιώσει την ανάγκη να επισκεφτείτε έναν ιερό χώρο ως προσκύνημα; Τα Ιεροσόλυμα; Το Άγιον Όρος; Την Παναγία της Τήνου;

Πρωτοπήγα στο Άγιον Όρος το 1976.

Έχω πάει αρκετές φορές από τότε.

Στα Ιεροσόλυμα μία φορά, στη Αγία Σοφιά και στην Τήνο επίσης.

Γενικά, όμως, προτιμάω την ησυχία και τη μοναξιά, που βρίσκω σπίτι μου στη Νάξο, κοντά στη μουσική μου.

Δεν νομίζω ότι οι τόποι με γεμίζουν.

Μπορούμε να λατρεύουμε τον Θεό και στη φύση.

Αυτό που με γεμίζει ψυχικά είναι οι άνθρωποι του Θεού και οι τρόποι τους.

Έγραψα τον «Μαρμαρωμένο βασιλιά» χωρίς να έχω πάει ακόμη στην Κωνσταντινούπολη.

Το «Για την Σμύρνη» το έγραψα επίσης έγραψα χωρίς να έχω ποτέ πάει εκεί.

Όμως είναι μέσα μου, κυλάνε στο αίμα μου.

Ως άγιο προστάτη μου από παιδί έχω τον Άγιο Φανούριο.

Δεν ξέρω γιατί, αλλά τον αισθάνομαι πάντα κοντά μου.

Ελπίζω να ‘ναι έτσι.

// Υπάρχουν πολλοί συνάνθρωποί μας που φοβούνται για μια κοινωνική έκρηξη μετά την τεράστια ανθρωπιστική κρίση που έχει πλήξει τη χώρα . Οι αυτοκτονίες αυξάνονται καθώς αυτό που ζούμε πλέον έχει χαρακτηριστεί από τους περισσότερους ως οικονομικός πόλεμος. Η φτωχοποίηση είναι μεγάλη. Αλήθεια, φτάσατε ποτέ στο σημείο να απελπιστείτε;

Αυτή η κατάσταση δεν αφορά, δυστυχώς, μόνο τη χώρα μας.

Το κακό έχει πάρει το πάνω χέρι και κυβερνάει τούς ανθρώπους, οι οποίοι δυστυχώς του παραδίνονται.

Ευτυχώς υπάρχουν ακόμη αρκετοί προσευχόμενοι άνθρωποι.

Αυτό είναι που εμποδίζει το κακό να επικρατήσει.

Γι’ αυτό και ο Θεός μας υπομένει ακόμη.

Ως πότε όμως;

Η απελπισία είναι έλλειψης πίστης.

Την πολεμάω συνέχεια γιατί ξέρω ότι τίποτε δεν γίνεται αν ο Θεός δεν το επιτρέψει.

Και… γεννηθήτω το θέλημά Του.

// Η χρεοκοπία μας είναι οικονομική ή ηθική;

Μα το ένα πάει με τ’ άλλο.

Η ηθική είναι ανήθικη χωρίς Θεό.

Όλα επιτρέπονται.

Αν κάτι μας κράτησε τόσα χρόνια ήταν η κοινή πίστη μας.

Τώρα λαλούν πολλοί κοκόροι και αρνούνται τον Χριστό, όχι τρις, αλλά πολλάκις.

Έχει ο Θεός όμως για όλους μας.

Και γι’ αυτούς που τον αρνούνται.

// Στα νεανικά σας χρόνια είχατε κάποια περιπέτεια με τα ναρκωτικά; Είχατε νιώσει χαμένος;

Ναι είναι η απάντηση.

Άλλωστε, σε έναν βαθμό, αυτή η μαυρίλα με οδήγησε στην αναζήτηση και στην τελική γνωριμία με τον Χριστό.

Αν δεν φωνάξεις από πόνο, αγωνία, θλίψη, μοναξιά, απελπισία, δεν προσεύχεσαι αληθινά.

Βιασταί κληρονομήσουσι…

Επιμονή, υπομονή και όχι πολύ σημασία στον εαυτό μας ή στο τι θα πουν οι άλλοι.

Κανείς δεν πέθανε με παρέα.

Μόνοι πεθαίνουμε και μόνοι κρινόμαστε.

// Τι είναι οι δοκιμασίες στη ζωή;

Επίσκεψη Θεού, για όποιον το καταλάβει.

Βάσανο και παιδεμός για όποιον το αρνείται.

// Αντλείτε δύναμη από την προσευχή;

Μου δόθηκε ως «εργόχειρο» η μουσική.

Από εκεί αντλώ την όποια δύναμή μου, την ψυχική ισσοροπία μου και την επαφή μου με τον Χριστό.

Η μεγαλύτερη χαρά έρχεται όταν γράφω.

Καμιά φορά και η μεγαλύτερη λύπη.

Τελικά, και τα δύο στο ίδιο αποτέλεσμα οδηγούν.

// Έχετε ζήσει κάποιο προσωπικό θαύμα;

Ναι, και γι’ αυτό εξακολουθώ να μιλάω για τον Χριστό, την πίστη, την Ελλάδα, την Ορθοδοξία.

Επιστρέφω έτσι λίγα από τα δώρα που μου δόθηκαν.

Τα Σα εκ των Σων…

 

λινκ