Ναι, εσένα χαιρετά ηλίθιε Έλληνα που σου έκλεισε την επιχείρηση. Εσένα που καταχρέωσε απλώς φτιάχνονταςνόμους. Εσένα που σε έστειλε στους σαράφηδες για να πουλήσεις τα τελευταία χρυσαφικά και οικογενειακά κειμήλια.
Εσένα που έδιωξε το παιδί σου από τη χώρα και την άρρωστη μάνα σου από το νοσοκομείο επειδή ήταν ανασφάλιστη. Εσένα που ψάχνεις απεγνωσμένος να βρεις δουλειά εδώ και χρόνια, κι εσένα, που κρεμάστηκες από κάποιο ταβάνι γιατί δεν άντεξες να ζεις με αναξιοπρέπεια.
Εσένα που μαζί με τους ελεεινούς του συνεταίρους Σαμαράδες και Κουβέληδες, ξεπούλησαν την πατρίδα σου και τον εθνικό της πλούτο στα αφεντικά τους…
Χαιρετά και σένα που επειδή είσαι φτωχός πάς και στήνεις τη σκηνή σου με την οικογένειά σου και ξαφνικά βρίσκεσαι στο αυτόφωρο, τιμωρούμενος για τη… φτώχεια σου…
Εσένα κι όλους τους άλλους χαιρετά τώρα ο άθλιος Βενιζέλος, μέσα από ένα κότερο που ανήκει σε κάποια offshore, όπως μαρτυρά και η σημαία.
Πάρτον και φάτον, ηλίθιε Έλληνα…
Μαρτυρία Ρένας Κατσίβελα 19/08/2014 at 1:12 am
ΑπάντησηΔιαγραφή(Μαρτυρία Ρένας Κατσίβελα)
Κατά τη διάρκεια της παραμονής του Άρη Βελουχιώτη στο σπίτι μας, συνέβη και ένα φοβερό γεγονός με πρωταγωνιστή τον ίδιο. Η κρεββατοκάμαρα των γονέων μου, που χρησιμοποιούσε ο Άρης, είναι απέναντι στο κεντρικό πάρκο της πόλεως (Γαργαλιάνοι), που τότε ήταν ακάλυπτος χώρος, στον οποίον γινόταν κάθε χρόνο το μεγάλο εμπορικό πανηγύρι. Βλέπει επίσης στον κεντρικό δρόμο της πόλεως που συνδέει την πλατεία με το Γυμνάσιο. Φαίνεται ότι ο Άρης ήταν στο παράθυρο και τράβηξαν την προσοχή του οι παρακλήσεις και τα κλάματα ενός νεαρού παιδιού κάτω στο δρόμο. Ένας αντάρτης το οδηγούσε με την βία στο Γυμνάσιο, το οποίο ο ΕΛΑΣ χρησιμοποιούσε ως κρατητήριο.
Διέταξε τον αντάρτη να ανεβάσει το παιδί επάνω στο σπίτι μας, και ο Άρης πήγε και τους συνάντησε στο μέσο της εσωτερικής σκάλας. Ρώτησε τον αντάρτη γιατί είχε συλλάβει το παιδί και εκείνος του είπε ότι ήταν ταγματασφαλίτης. Το παιδί παρακαλούσε ακόμη να το αφήσουν, και έλεγε ότι δεν είχε κάνει τίποτε. Όταν είδε την μεγαλύτερη αδελφή μου, Αδαμαντία, που πήγαινε εκείνη την στιγμή να κατέβει την σκάλα, άρχισε να την παρακαλεί και εκείνη να τον βοηθήσει: «Δεσποινίς, πέστε τους ότι είμαι καλό παιδί! Πέστε τους ότι είμαι καλό παιδί! Πέστε τους ότι δεν έχω κάνει τίποτε!».
Ο Άρης άρπαξε το κεφάλι του παιδιού από τα μαλλιά, το στήριξε στο γόνατό του, και του έκοψε τον λαιμό. Στην συνεχεία to πέταξε κάτω στην σκάλα και με κλωτσιές το έβγαλε στο πεζοδρόμιο. Όταν βγήκε κι αυτός στο πεζοδρόμιο, πάτησε με τις μπότες του το κεφάλι του παιδιού. Το όνομα του νεαρού παιδιού ήταν Πολύβιος-Διομήδης Αναστόπουλος…
Διαβασε υπαλληλακε